اثر ضد مالاریا آرتمیسینین

[بررسی اجمالی]
آرتمیزینین (QHS) یک لاکتون سسکوئی ترپن جدید حاوی یک پل پراکسی است که از داروی گیاهی چینی Artemisia annua L. آرتمیسینین دارای ساختار منحصر به فرد، کارایی بالا و سمیت کم است.دارای اثرات دارویی ضد تومور، ضد تومور، ضد باکتری، ضد مالاریا و تقویت کننده سیستم ایمنی است.اثرات ویژه ای بر سوء استفاده از نوع مغزی و سوء استفاده بدخیم دارد.این تنها داروی شناخته شده بین المللی ضد مالاریا در چین است.این دارو به داروی ایده آل برای درمان مالاریا توصیه شده توسط سازمان بهداشت جهانی تبدیل شده است.
[خواص فیزیکی و شیمیایی]
آرتمیزینین یک کریستال سوزنی بی رنگ با نقطه ذوب 156 ~ 157 درجه سانتیگراد است. به راحتی در کلروفرم، استون، اتیل استات و بنزن حل می شود.محلول در اتانول، اتر، کمی محلول در اتر نفتی سرد و تقریباً نامحلول در آب است.به دلیل داشتن گروه پراکسی خاص، در برابر حرارت ناپایدار است و به راحتی در اثر نفوذ مواد مرطوب، گرم و کاهنده تجزیه می شود.
[عمل دارویی]
1. اثر ضد مالاریا آرتمیزینین دارای خواص دارویی خاصی است و اثر درمانی بسیار خوبی بر مالاریا دارد.در اثر ضد مالاریا آرتمیزینین، آرتمیزینین با تداخل در عملکرد غشایی-میتوکندریایی انگل مالاریا باعث از هم گسیختگی کامل ساختار کرم می شود.تجزیه و تحلیل اصلی این فرآیند به شرح زیر است: گروه پراکسی در ساختار مولکولی آرتمیزینین با اکسیداسیون رادیکال‌های آزاد تولید می‌کند و رادیکال‌های آزاد به پروتئین مالاریا متصل می‌شوند و در نتیجه روی ساختار غشایی تک یاخته‌های انگلی اثر می‌گذارند و غشاء را از بین می‌برند. غشای هسته ای و غشای پلاسمایی.میتوکندری ها متورم شده و غشاهای داخلی و خارجی جدا می شوند و در نهایت ساختار سلولی و عملکرد انگل مالاریا را از بین می برند.در این فرآیند، کروموزوم های موجود در هسته انگل مالاریا نیز تحت تأثیر قرار می گیرند.مشاهدات میکروسکوپ نوری و الکترونی نشان می‌دهد که آرتمیزینین می‌تواند مستقیماً وارد ساختار غشایی پلاسمودیوم شود، که می‌تواند به طور موثری از تامین مواد مغذی پالپ سلول‌های قرمز خون میزبان وابسته به پلاسمودیوم جلوگیری کند و در نتیجه با عملکرد غشاء-میتوکندری پلاسمودیوم تداخل داشته باشد (به جای مختل کردن آن). متابولیسم فولات، در نهایت منجر به فروپاشی کامل انگل مالاریا می شود.استفاده از آرتمیزینین همچنین میزان ایزولوسین مصرف شده توسط پلاسمودیوم را تا حد زیادی کاهش می دهد و در نتیجه سنتز پروتئین ها در پلاسمودیوم را مهار می کند.
علاوه بر این، اثر ضد مالاریا آرتمیزینین نیز با فشار اکسیژن مرتبط است و فشار بالای اکسیژن باعث کاهش غلظت موثر آرتمیزینین بر روی P. falciparum کشت در شرایط آزمایشگاهی می شود.تخریب انگل مالاریا توسط آرتمیسینین به دو نوع تقسیم می شود، یکی از بین بردن مستقیم انگل مالاریا است.دیگری آسیب رساندن به گلبول های قرمز انگل مالاریا است که منجر به مرگ انگل مالاریا می شود.اثر ضد مالاریا آرتمیزینین اثر کشنده مستقیم بر فاز گلبول های قرمز پلاسمودیوم دارد.هیچ اثر قابل توجهی روی فازهای قبل و خارج از اریتروسیتی وجود ندارد.برخلاف سایر داروهای ضد مالاریا، مکانیسم ضد مالاریا آرتمیزینین عمدتاً به پراکسیل در ساختار مولکولی آرتمیزینین متکی است.حضور گروه های پراکسیل نقش تعیین کننده ای در فعالیت ضد مالاریا آرتمیزینین دارد.اگر گروه پراکسید وجود نداشته باشد، آرتمیزینین فعالیت ضد مالاریا خود را از دست می دهد.بنابراین می توان گفت که مکانیسم ضد مالاریا آرتمیزینین ارتباط نزدیکی با واکنش تجزیه گروه های پراکسیل دارد.آرتمیزینین علاوه بر اثر کشنده خوب بر انگل های مالاریا، اثر بازدارندگی خاصی بر سایر انگل ها نیز دارد.
2. اثر ضد تومور آرتمیزینین اثرات بازدارنده آشکاری بر رشد سلول های تومور مختلف مانند سلول های سرطانی کبد، سلول های سرطان سینه و سلول های سرطان دهانه رحم دارد.تعدادی از مطالعات نشان داده‌اند که آرتمیزینین مکانیسم اثر مشابهی در برابر مالاریا و ضد سرطان دارد، یعنی ضد مالاریا و ضد سرطان توسط رادیکال‌های آزاد تولید شده توسط شکسته‌های پل پراکسی در ساختار مولکولی آرتمیزینین.و همین مشتق آرتمیزینین برای مهار انواع مختلف سلول های تومور انتخابی است.عمل آرتمیزینین بر روی سلول های تومور به القای آپوپتوز سلولی برای تکمیل کشتن سلول های تومور متکی است.در همان اثر ضد مالاریا، دی هیدروآرتمیزینین با افزایش گروه اکسیژن فعال، از فعال شدن عوامل القاکننده هیپوکسی جلوگیری می کند.به عنوان مثال، آرتمیزینین پس از اثر بر غشای سلولی سلول های سرطان خون، می تواند با تغییر نفوذپذیری غشای سلولی خود، غلظت کلسیم درون سلولی را افزایش دهد که نه تنها کالپین را در سلول های سرطان خون فعال می کند، بلکه باعث آزاد شدن مواد آپوپتوز نیز می شود.روند آپوپتوز را سرعت می بخشد.
3. اثرات تعدیل کننده ایمنی آرتمیزینین اثر تنظیمی بر روی سیستم ایمنی دارد.در شرایطی که دوز آرتمیزینین و مشتقات آن باعث سمیت سلولی نشود، آرتمیزینین می تواند میتوژن لنفوسیت T را به خوبی مهار کند و بنابراین می تواند باعث افزایش لنفوسیت های طحال در موش شود.آرتسونات می تواند فعالیت کل مکمل سرم موش را با افزایش اثر ایمنی غیر اختصاصی افزایش دهد.دی هیدروآرتمیزینین می تواند مستقیماً از تکثیر لنفوسیت های B جلوگیری کند و ترشح اتوآنتی بادی ها توسط لنفوسیت های B را کاهش دهد و در نتیجه پاسخ ایمنی هومورال را مهار کند.
4. اثر ضد قارچی اثر ضد قارچی آرتمیزینین در مهار قارچ ها منعکس می شود.پودر و جوشانده سرباره آرتمیزینین اثرات بازدارندگی قوی بر استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، باسیلوس آنتراسیس، دیفتری و کاتارالیس دارد و همچنین اثرات خاصی بر سودوموناس آئروژینوزا، شیگلا، مایکوباکتریوم توبرکلوزیس و استافیلوکوکوس اورئوس دارد.بازداری.
5. اثر پنومونی ضد پنوموسیستیس کارینی آرتمیزینین عمدتاً ساختار سیستم غشایی پنوموسیستیس کارینی را تخریب می کند و باعث ایجاد واکوئل در سیتوپلاسم و بسته تروفوزوئیت های اسپوروزوئیت، تورم میتوکندری، پارگی غشای هسته ای، تورم مجدد ساختار غشایی کاسه ای، تورم مجدد غشای کاسه ای، تورم مجدد غشای کاسه ای است. تغییرات فراساختاری
6. اثر ضد بارداری داروهای آرتمیزینین دارای سمیت انتخابی بالایی برای جنین هستند.دوزهای کمتر می تواند باعث مرگ جنین و سقط جنین شود.ممکن است به عنوان داروهای سقط جنین ایجاد شود.
7. ضد شیستوزومیاز گروه فعال ضد شیستوزومیاز یک پل پراکسی است و مکانیسم دارویی آن تأثیر بر متابولیسم قند کرم است.
8. اثرات قلبی عروقی آرتمیزینین می تواند به طور قابل توجهی از آریتمی ناشی از بستن شریان کرونر جلوگیری کند، که می تواند به طور قابل توجهی شروع آریتمی ناشی از کلرید کلسیم و کلروفرم را به تاخیر بیندازد و فیبریلاسیون بطنی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
9. ضد فیبروز به مهار تکثیر فیبروبلاست، کاهش سنتز کلاژن و تجزیه کلاژن ناشی از آنتی هیستامین مربوط می شود.
10. سایر اثرات دی هیدروآرتمیزینین اثر مهاری قابل توجهی بر لیشمانیا دونووانی دارد و وابسته به دوز است.عصاره درمنه آنوآ تریکوموناس واژینالیس و آمیب تروفوزوئیت را از بین می برد.